Krzysztof Kamil Baczynski
2956.jpg

Krzysztof Kamil Baczyński urodził się 22 stycznia 1921 r. w Warszawie w rodzinie mocno związanej ze środowiskiem literackim (ojciec był krytykiem, natomiast matka miała talenty pisarskie). Od dziecka był słabego zdrowia- miał chroniczną astmę, chore serce, w dodatku zagrożony zarażeniem się gruźlicą od ojca.

Baczyński nie szukał zbytnio towarzystwa- wolał samotność. Nie był więc zbyt popularny wśród kolegów. Uczył się słabo, popadał często w konflikty z nauczycielami. Mimo to szczęśliwie zdał maturę tuż przed wybuchem wojny. Jej wybuch był dla Baczyńskiego i dla jego kolegów wielkim wstrząsem.
Jedynym ratunkiem zdawała się być poezja.

Czytał ją, a także pisał- latem i jesienią 1940 r. ukazały się jego tomiki poetyckie. Każdy z nich zawierał po siedem wierszy i był powielony w siedmiu egzemplarzach. Największe uznanie zyskał nie wśród rówieśników, lecz wśród pisarzy starszego pokolenia. Zyskał nawet miesięczną stałą zapomogę u władz podziemia jako pierwszy z młodych literatów. Było to bardzo przydatne- po pierwsze dlatego, że rodzina Baczyńskich żyła w ubóstwie, po drugie, jego wiersze zaczęły ukazywać się w antologiach. Wydanie zresztą i kolportaż antologii było aktem odwagi, bowiem groziła za to kara śmierci.

3 czerwca 1939 r. Baczyński ożenił się z Barbarą Drapczyńską. To jej właśnie zostało poświęconych wiele wierszy. Była jego muzą. Jednak miłość w jego wierszach współistnieje niestety z grozą śmierci, ze świadomością tragicznego losu pokolenia. Niestetynajgorsze stało się jego udziałem- zginął w Powstaniu Warszawskim 4 sierpnia 1944 r. Spoczął na Powązkach Wojskowych. Na Placu Teatralnym istnieje także tablica pamiątkowa ku jego czci.

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License